Verdult, Dick

Titel | Kinderparking

Dick Verdult maakt in 1995-1996 een interactief kunstwerk voor een tentoonstelling over de wijze waarop wij anno 1996 met elkaar communiceren. Het is de tijd van opkomend internet en beginnende mobiele telefonie. Het werk was te zien in de tentoonstelling Everybody’s Talking in het Gemeentemuseum Helmond. Kinderparking kan alleen door kinderen ‘gebruikt’ worden. Deze installatie bestaat uit een boksbal, een skifitnessapparaat en een hobbelpaard. Wanneer een kind een van de toestellen in gebruik neemt, horen we muziek en teksten die deel uitmaken van onze eigentijdse consumptieve cultuur. Zo zal een kind dat op het hobbelpaard rijdt worden toegesproken en gerustgesteld door een virtueel aanwezige moeder. In Kinderparking ontpopt zich het hedendaags (on)gerief. Kinderen vragen immers tijd en aandacht. Wanneer we ze virtueel kunnen bezighouden en controleren, wordt ons overvolle en geplande leven misschien weer wat draaglijker. Dat idee, anno 1996, is in onze huidige tijd alleen maar actueler. Verdult bedenkt het volgende motto bij dit kunstwerk: “Hoewel veel voorzieningen lijken te communiceren, zijn ze niet meer dan parkeerplaatsen waar ideeën op de handrem komen te staan.”